KEWUJUDAN TUHAN

Gambar hiasan

Seorang lelaki pergi ke kedai gunting rambut mempunyai rambut dan janggutnya dipotong seperti biasa. Beliau memulakan perbualan yang baik dengan tukang gunting rambut . Mereka berbual-bual pelbagai perkara dan pelbagai subjek.

Tiba-tiba, mereka menyentuh subjek Tuhan. Tukang gunting rambut berkata:

"Wahai saudara dengar sini, saya tidak percaya bahawa Tuhan wujud seperti yang anda katakan."

"Mengapa kamu mengatakan demikian?" tanya pelanggan. ,

"Senang saja, anda hanya perlu untuk keluar ke jalan untuk menyedari bahawa Tuhan tidak wujud. Oh, beritahu saya, jika Tuhan wujud, tidak akan begitu banyak orang yang sakit? terdapat kanak-kanak yang terbiar? Jika Tuhan wujud, maka akan tidak penenderitaan dan sakit. "Saya tidak boleh berfikir Tuhan yang membenarkan semua perkara-perkara ini. "

Pelanggan berhenti seketika berfikir tetapi dia tidak mahu untuk bertindak balas untuk mengelakkan pertengkaran.

Tukang gunting selesai tugasnya dan pelanggan keluar kedai.

Gambar hiasan

Hanya selepas beliau meninggalkan kedai gunting rambut, dia melihat seorang lelaki di jalan dengan rambut dan janggut yang panjang (ia seolah-olah bahawa ia telah lama tidak dipotong dan dia kelihatan begitu kusut masai). Kemudian pelanggan masuk semula ke kedai gunting rambut dan dia berkata kepada tukang gunting: "Tahu tak? Tukang gunting tidak wujud. "

"Macam mana mereka tidak wujud?" tanya tukang gunting itu. "Saya di sini dan saya tukang gunting."

"Tidak" - pelanggan berteriak. "Mereka tidak wujud kerana jika mereka ada akan tiada orang berambut panjang dan janggut seperti mana manusia yang berjalan di jalanraya itu. "

"Ah, tukang gunting rambut memang wujud, apa yang berlaku ialah bahawa orang ramai tidak datang kepada kami."

"Tepat sekali" - menegaskan pelanggan. "Itulah buktinya. Tuhan itu wujud, apa yang berlaku ialah orang tidak pergi kepada-Nya dan tidak mencari Nya itulah sebabnya ada kesakitan dan penderitaan yang begitu banyak di dunia. "

Dalam surah Ali-Imran ayat 190-191 Allah berfirman, “Sesungguhnya dalam penciptaan langit dan bumi dan silih bergantinya malam dan siang terdapat tanda-tanda bagi ulul albab. (Iaitu) orang-orang yang mengingati Allah sambil berdiri atau duduk atau dalam keadaan berbaring dan mereka banyak berfikir tentang penciptaan langit dan bumi seraya berkata, ‘Wahai Tuhan kami Kamu tidak menciptakan ini dengan sia-sia. Maha Suci Engkau, maka peliharalah kami daripada seksa neraka’.”